23 luty 2019
KINO ELEKTRONIK, Warszawa, ul.Zajączka 7
wystawa uczestników warsztatów malarskich
PANEL DYSKUJSYJNY
Panel dyskusyjny z udziałem:
Marii Poszwińskiej
Piotra Pilipczuka
dr Elżbiety Galińskiej
Ewy Grabiec-Raczak
Oriny Krajewskiej
Warsztaty dla pacjentów i terapeutów:
Warsztaty aktorskie: Jak wyobraźnia może pomóc w procesie zdrowienia – z JUDY TURAN
JAK WYOBRAŹNIA MOŻE POMÓC W PROCESIE ZDROWIENIA – Warsztat aktorski dla pacjentów z Judy Turan
Wyobraźnia ma niezwykłą moc. Daje wolność, gdyż jest nieograniczona. Co więcej, wszyscy ją posiadamy, jako dzieci mieliśmy do niej stały dostęp. A czy w dorosłym świecie z niej korzystamy? Czy czerpiemy z niej inspirację do realizacji naszych marzeń i celów, do życia w zgodzie ze sobą i z innymi?
W trudnych dla nas momentach często skupiamy się na problemie, on pochłania naszą energię, czasem jest motywacją do szukania rozwiązania, a niekiedy pogrążamy się w nim kompletnie, co wpływa na nasz stan. Dzięki prostym aktorskim ćwiczeniom uaktywniania i pogłębiania wyobraźni pokażę Wam jak efektywnie wpływać na swoje emocje. Przekonacie się jak w prosty sposób wywołać radość, która jest ogromnym wsparciem w procesie zdrowienia. Dzięki śnieniu na jawie spotkacie się ze sobą, swoimi marzeniami i pragnieniami, które nadają Waszemu życiu sens. Na dwie godziny staniecie się kreatorami Waszej własnej wymarzonej rzeczywistości. Dowiecie się także, jak ćwiczyć we własnym zakresie w przyszłości.
Judy Turan
aktorka, coach, instruktorka aktorskiej techniki Meisnera, wiceprezes Fundacji Act 4 Art im. Meisnera. Certyfikowana coach International Coaching Community od 2009 roku. Techniki Meisnera dla twórców uczy w Laboratorium Meisnera w Warszawie, Warszawskiej
Szkole Filmowej, Madrid Meisner Studio oraz na zaproszenie instytucji i organizacji artystycznych w kraju i za granicą. Prowadzi sesje, warsztaty i szkolenia coachingowe z zakresu wystąpień publicznych i
technik aktorskich w biznesie oraz szeroko rozumianej komunikacji międzyludzkiej w organizacjach kultury, firmach i autorskich projektach swojej Fundacji.
Warszataty muzykoterapii: Rysunek muzyczny – z DR ELŻBIETĄ GALIŃSKĄ
Rysunek muzyczny, tj. rysunek generowany muzyką jest niewerbalną, ekspresyjną i projekcyjną formą psychoterapii, podobnie jak muzykoterapia, w której mogą się ujawniać nieświadome potrzeby osoby. Nie tylko poprawia komunikację i ekspresję, lecz również dostarcza przyjemności i wzmacnia poczucie kontroli i spełnienia, wyzwala spontaniczność i osobom zahamowanym pomaga pokonać przeszkody w rozwoju osobistym. Rysunek muzyczny, jako wypowiedź bardzo osobista zawierająca treści świadome i nieświadome, ma zachęcać do wyrażania siebie, daje szansę na wyrażenie uczuć, emocji, pragnień, sprzeczności wewnętrznych, pomaga wyładować frustrację, strach, zamęt, agresję radość i zmierzyć się z tymi emocjami, daje możliwość wglądu w ukryte konflikty. Co najważniejsze określa sposób postrzegania świata, oczekiwania i marzenia. Rysunek muzyczny pomaga poznać pewne cechy osobowości oraz ocenić nastrój i kondycję w danej chwili i jest znakomitą metodą oceny stanu psychofizycznego pacjenta a także okazją do wyrażenia jego obecnych problemów i konfliktów.
Rysunek muzyczny jest alternatywnym i nie wymienialnym (na inny) kanałem wyrażenia siebie, własnych emocji, cech osobowości, a także treści wypartych, niedostępnych w kontakcie werbalnym. W analizie rysunku można wyodrębnić trzy warstwy: 1) treściową (konkret lub abstrakcja), 2) formalną (kształt, forma, kolorystyka, walor, układy otwarte lub zamknięte), 3) kreacyjną (stopień oryginalności, kreatywności ((Łaguna, Lachowska,2003). Psychorysunek jest narzędziem klinicznym diagnostycznym i terapeutycznym. W rysunku możemy zobaczyć zmiany zachodzące w procesie leczenia np. poprawę stanu psychofizycznego pacjenta lub jego pogorszenie. Rysunek muzyczny zwielokrotnia wymienione wyżej efekty, gdyż oddziaływają tu na człowieka dwa bodźce równolegle. Obie formy wyrazu: poprzez muzykę i poprzez rysunek dostarczają przyjemności i elementów zabawy, co wyzwala spontaniczność i kreatywność warunki bycia zdrowym (wg koncepcji zdrowia J. J. Moreno, twórcy metody psychodramy). Przynosi to ulgę osobie rysującej odblokowując trudne do wyrażenia emocje negatywne, związane z przeżywaniem choroby.
dr Elżbieta Galińska
psychoterapeuta, psycholog muzyki, muzykoterapeuta, terapeuta i trener psychodramy, somatoterapeuta; przewodnicząca Grupy Roboczej Muzykoterapia w Sekcji Naukowej Psychoterapii PTP; reprezentant Polski w międzynarodowym 10-letnim międzynarodowym programie UNESCO „Arts in Hospital” i w European Commitee for Music Therapy. Wieloletni adiunkt w Instytucie Psychiatrii i Neurologii w Warszawie oraz w Akademii Muzycznej w Łodzi.
http://www.muzykoterapia.org.pl/
Pokazy filmów
WEWNĘTRZNA MOC
Scenariusz i reżyseria: Maria Poszwińska, Stefan Żuchowski
Zdjęcia: Tomasz Samosionek
Karol Kostrzewski, Leszek Wesołowski, Stefan Żuchowski
Montaż: Paweł Suchta
Muzyka i opracowanie dźwięku: Tadeusz Sudnik
Wizualizacja: Teresa Wysocka
Produkcja: Maria Poszwińska, 2005
Film próbuje się zmierzyć z tematem choroby nowotworowej. Ma na celu wsparcie osób dotkniętych rakiem. Wskazuje wiele skutecznych metod radzenia sobie z chorobą: psychologicznych, behawioralno – poznawczych i psychoterapeutycznych. Prezentuje różne proste sposoby i techniki terapeutyczne, które każdy może zastosować sam – zwiększając skuteczność konwencjonalnego leczenia. Dotyczy nadziei, roli pozytywnego myślenia i aktywnego udziału w procesie samouzdrawiania.
“Wewnętrzna moc” to wielopłaszczyznowa, subiektywna wypowiedź artystyczna na temat roli pozytywnego myślenia i samouzdrawiania, skłaniająca do przyjmowania wobec choroby nowotworowej postawy nacechowanej wolą życia i optymizmem, zgodnie z tezą, że niezależnie od choroby życie może być godne, spełnione i pełne sensu, ale nie roszcząca sobie pretensji do całościowego objęcia i obiektywnego przedstawienia pełnej problematyki leczenia.
AMAZONKI
Scenariusz i reżyseria: Maria Poszwińska, Stefan Żuchowski
Zdjęcia: Tomasz Samosionek
Współpraca operatorska: Leszek Wesołowski, Olga Żuchowska, Stefan Żuchowski
Montaż: Piotr Sroka
Produkcja: Fundacja Twórczość i Dokumentacja, 2018
Kiedy dotyka nas choroba nowotworowa powinniśmy uświadomić sobie naszą podmiotowość w walce z chorobą, nie być tylko biernym przedmiotem zabiegów medycznych. Psychoonkologia w Polsce jest dziedziną niedocenianą i często pomijaną w lecznictwie onkologicznym. Tymczasem stan psychiczny pacjenta chorego na raka często decyduje o jego życiu, wpływa na stosunki społeczne, funkcjonowanie rodzinne, towarzyskie i zawodowe, a przede wszystkim na odzyskanie pełnosprawności oraz na długość życia. Funkcjonowania psychiczne człowieka i umiejętność uruchomienia własnego potencjału zdrowienia mają fundamentalne znaczenie w zdrowieniu. Często decyduje o powodzeniu leczenia, nawet wtedy, gdy rokowania są złe.
Amazonki to film inspirujący do przyjmowania wobec choroby nowotworowej postawy nacechowanej nadzieją, wolą życia i optymizmem, bowiem niezależnie od choroby życie może być godne, spełnione i pełne sensu. Film zawiera wypowiedzi wielu pacjentek zrzeszonych w klubach Amazonek w całej Polsce. Jednym głosem mówią o tym, że w każdej sytuacji można pielęgnować optymizm, budować wiarę i żyć dalej, tak samo dobrze i szczęśliwie, a może nawet lepiej, bo bardziej świadomie i dojrzale.
Film jest istotnym elementem wsparcia w trudnych chwilach diagnozy i leczenia, pozwala wzbudzić instynkt zdrowienia, odnowienie chęci i radości życia, mówi o rozwijaniu motywacji, sposobach reagowania na stres oraz o inicjowaniu pozytywnych przemian świadomościowych otwierających umysł i wrażliwość, zmierzających do nadania życiu nowego znaczenia i wartości, pozwala odnaleźć drogę do zdrowia, szczęścia, miłości, harmonii i spokoju ducha, bowiem większe szanse na wyzdrowienie mają ludzie radośni i silni duchem, wspierający innych, dający im uśmiech i budzący nadzieję, wspiera rozumienie siebie i otaczającego świata, a także obudzenie wewnętrznych możliwości kierowania własnym życiem oraz ma za zadanie zdystansować człowieka do jego lęków, pokazać, że drzemiąca w nas energia i siła wewnętrzna mogą czynić cuda.
MUZYKOTERAPIA, ZDROWIENIE PRZEZ SZTUKĘ
Scenariusz i reżyseria: Maria Poszwińska, Stefan Żuchowski
Zdjęcia i montaż: Tomasz Samosionek
Muzyka i opracowanie dźwięku: Tadeusz Sudnik
Współpraca: Leszek Wesołowski, Olga Żuchowska, Stefan Żuchowski
Produkcja: Fundacja Twórczość i Dokumentacja 2017
Skuteczność muzykoterapii jest bezspornym faktem. Dla ludzi chorych jest wspaniałym mechanizmem rozpoznania własnej osobowości i jest formą terapii tożsamości. Może być narzędziem do wewnętrznej przemiany siebie, stając się źródłem wielu głębokich przeżyć nadających życiu nowy sens. Muzykoterapia jest metodą obejmującą bogactwo różnorodnych technik (kierowana wyobraźnia, relaksacja, interakcje muzyczne, portret muzyczny, psychodrama muzyczna, techniki głosowe techniki z użyciem instrumentów muzycznych i głosu itd.).
Filmy o metodzie muzykoterapeutycznej dr Elżbiety Galińskiej są pierwszym w Polsce dziełem filmowym, którego celem jest przybliżenie chorym i ich rodzinom informacji na temat muzykoterapii jako metody wspomagającej leczenie, pozwalającej zrozumieć mechanizmy osobowościowe i sposoby ich terapii. Daleka od sztywnego dydaktyzmu forma przekazu ważkich treści, muzyka, inspirujący nastrój pełen życzliwości dla odbiorcy, a także piękno obrazów przyrody i towarzysząca im medytacja, stanowią dodatkowe a niebagatelne wartości filmu.
„ONKOPRZESTRZEŃ KREATYWNA. HAŁASOWANIE”
Scenariusz i reżyseria: Maria Poszwińska, Stefan Żuchowski
Zdjęcia i montaż: Tomasz Samosionek
Muzyka i opracowanie dźwięku: Tadeusz Sudnik
Współpraca: Leszek Wesołowski, Olga Żuchowska, Stefan Żuchowski
Produkcja: Fundacja Twórczość i Dokumentacja, 2019
Łączenie zabawy, nauki i terapii może poprawić jakość życia pacjentów i ich bliskich oraz nauczyć, jak korzystać z najlepszego źródła “odnawialnej energii”, jaką jest twórcze spotkanie. Taniec, muzyka, śpiew, pomaga rozładować stres i wyrazić emocje, to zaś ma ogromny wpływ na funkcjonowanie ciała. Ciało zaś, z którym jesteśmy w przyjaźni, daje nam energię i siłę, by nabywać nowych umiejętności i doświadczać nowych emocji. Warsztaty – niezależnie od tematu głównego, który wytycza ich ogólny kierunek – traktowane są przez prowadzącego warsztaty Jacka Hałasa jako proces. Nie mają z góry ustalonej formy i rozwijają się rytmem, który wynika z potrzeb (często nieuświadomionych) i możliwości (często nierozpoznanych) uczestników. Doświadczenie, intuicja oraz wszystkie “narzędzia” z których korzysta w czasie tych spotkań – ruch, taniec, głos, śpiew, kontakt fizyczny, opowieść, zmęczenie, żart, zmiana przestrzeni, suspens – są użyte po to, by każdy doświadczając własnych ograniczeń (fizycznych czy emocjonalnych), miał szansę je przekroczyć i otworzyć się na nowe doświadczenia oraz umiejętności. W swojej pracy Jacek Hałas korzysta przede wszystkim ze źródeł “tradycyjnych” – ludowych tańców, zabaw tanecznych w terenów Polski i centralnej Europy, muzyki, piosenek i pieśni ludowych ze źródeł pisanych, nagrań archiwalnych oraz własnych zbiorów. Uczestnicy mają więc okazję, by doświadczyć piękna, różnorodności i bogactwa naszej rodzimej tradycji w kontakcie bezpośrednim – jako słuchacze, uczestnicy, wykonawcy – i stają się w pewnym sensie jej kontynuatorami. Integralnym elementem spotkania jest muzyka wykonywana na oryginalnych tradycyjnych instrumentach (akordeon, bęben, pasterski flet, lira korbowa, drumla) obłaskawiająca zastaną przestrzeń, by tworzyć z niej na czas spotkania strefę magiczną. Dzięki tym wszystkim elementom w czasie warsztatowym, składającym się zarówno ze spotkań “oficjalnych”, jak i prywatnych, tańców, śpiewów i opowieści udaje się przez kilka dni wspólnej pracy i zabawy wyzwolić taki rodzaj “potencjału grupy”, który każdemu z jej członków daje zastrzyk energii i wiary w życie, i w siebie.
POTAŃCÓWKA Z JACKIEM HAŁASEM
Media o I Warszawskich Spotkaniach Onkoprzestrzeni Kreatywnej
